بخشی از یک شعر بلند من، با ترجمهی انگلیسی دکتر
فرشته وزیرینسب که از مهربانان است:
A Poem by Vahid Alizadeh
Razzazi
Translated by Fereshteh Vaziri Nasab
You are from those kinds of solitude,
More consistent than me
Have you seen something in solitude?
Have you been with someone in solitude?
Stress would certainly
enter the next lines of my life
When you would open my gravestone with a hand,
Writing on the former place,
Beside the first word I brought you enwrapped
With the hand that refused mine the last-time:
“A Dead man, who sleeps with everlasting stress
Is compelled to wake up in the morning to load
The grass, growing on his grave by himself“.
تـو از آندسـت تنهاییهــایی هستـی که یکدستتر از مــن
چـــیزی دیــدهای بـه تنــهایی؟!
یا بـــا کسی بـــودهای بـه تنهــــایی؟!
اسـترس قطعــن به سطرهـای بــعدی زندگــیام وارد میشــود
آنجـا کـه ســنگ گـورم را بــا یکدست بـرمــیداری
وَ در جایی قبــلی
کـنار کــلمهای که اول - بــار بـرایـــت پیـچیـده آوردهبـودم
بـا دستی که آخـر - بــار دسـتم نـگرفـت
مـینـویسـی:
« مُـردهای که با اسـترس ِ جاودانگیاش مـیخوابــد
صبـحهــا مـوظــفسـت
علـف ِ سـبزشــده بــر گــورش را
تنهـــایی بــار بزنــد. »
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ.ن: خانم وزیرینسب قرارست به زودی مجموعهای از شعر امروز ایران را به انتخاب خودشان و به زبان آلمانی در کشور آلمان منتشر کنند که چند شعر من هم، افتخار حضور در آن کتاب را دارد.
No nací en la palabra, sino en el esfuerzo continuo de parirla. El silencio imponente de las hojas en blanco todavía me resulta tan envidiable y a la vez estremecedor que no puedo decir que No. Empecé con la poesía y la escritura fragmentaria, y más tarde sazoné mi vida hecha fragmentos con la traducción; hasta hoy, no he renunciado a esta multipolaridad. Soy Vahid; nacido en Teherán, una ciudad de Oriente Medio.