با نامی از مرغوب
با سجلی از مکافات
دیدیم که افتادند
بیانگشتی بر لب میانی
دیدیم که افتادند
و یقینِ ما از رفتن شدند
بیآنکه گُل دهند
بر پیشانی کمرنگ معشوقِ دیر
دیدیم که افتادند
رغبتافزا وُ بیلب.
فُرادا آمده بودند
فُرادا افتادند.
موتور استارت
توی زیرزمین.
آچار فرانسه
توی جعبهی جواهرات.
حلقهی نظافت
دور گردنم.
پَنسِ اسکناس
بر رگ شعر.
ضربهی مَته
بر نافِ درد.
اندوه
در سالنِ ترانه.
میخ
بر صندوقِ جهیزیه.
کلیدِ برق
توی مغز.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
*شعر یکم از دفتر «خداحافظ؛ خوش باشی!»، صفحهی ۱۴۳، «زیر پُلهای فراموشی»، گزیدهشعر «کریستینا لوگْن»، ترجمهی «رباب محب» - «وحید علیزاده رزازی»، نشر گُلآذین، چاپ اوّل، ۱۳۹۲، تهران.
No nací en la palabra, sino en el esfuerzo continuo de parirla. El silencio imponente de las hojas en blanco todavía me resulta tan envidiable y a la vez estremecedor que no puedo decir que No. Empecé con la poesía y la escritura fragmentaria, y más tarde sazoné mi vida hecha fragmentos con la traducción; hasta hoy, no he renunciado a esta multipolaridad. Soy Vahid; nacido en Teherán, una ciudad de Oriente Medio.